ET (embryotransfer) na PU 2

Enkele dagen geleden hebben we ons weer naar Jette begeven, nu voor de embryotransfer volgend op de tweede pick-up.

Ondertussen is het de derde keer dat we een terugplaatsing hebben en dat gaf ons blijkbaar het recht op terugplaatsing van 2 verse embryo's! Ik had het wel gelezen in het boekje, maar ik ging ervan uit dat dit pas na de derde pick-up zou zijn. Anyway... dat was effen verschieten, zeker als je al praktisch klaar ligt voor de transfer en men dan vraagt of het goed is dat ze er 2 terugplaatsen. Mijn man ging direct akkoord, en ook mijn gynaecoloog zei direct ja, maar ik moet toegeven dat ik wat perplex stond ('lag' eigenlijk, maar ja, dat is de uitdrukking niet) en toch eventjes in gedachten zoiets had van 'Wow heren, kalm aan, het is mijn lichaam, jullie hebben makkelijk praten, laat me dit eventjes laten doordringen'. Natuurlijk geloof ik er ook in dat we op een punt zijn waar we alle kansen moeten grijpen om er te komen, en op zich schrikt een mogelijke tweeling me ook niet super fel af, eerder de gedachte dat ze alletwee zouden pakken en dat ik er onderweg eentje zou kwijt raken. Het is iets dat je vaak hoort, en het lijkt me afschuwelijk om te zweven tussen pure blijdschap voor het kindje dat het wel haalt, en dan toch nog wat schrik dat die ook iets zou voorvallen, en de diepe droefnis voor het andere kindje dat het niet zou halen. Nu ja, anderzijds zijn we er al zo veel kwijt gespeeld voor ze konden worden teruggeplaatst... maar het is natuurlijk anders als je het effectief een tijdje gedragen hebt.

Anderzijds, ik ken niet veel andere vrouwen die IVF/ICSI hebben ondergaan, maar van die enkelingen, ken ik wel 2 verhalen waarbij een dubbele terugplaatsing toch wel succesvol tot een gezonde tweeling heeft geleid. Het kan dus zeker ook goed komen.

Zaterdagavond hoorde ik mijn moeder aan de telefoon in stilte bijna wenen (ze was zodanig stil dat ik weet dat ze het emotioneel ergens moeilijk mee heeft) wanneer ik haar vertelde dat van de 11 eicellen er 'maar' 8 (toch ook een mooi aantal) bevrucht zijn, en dat de kans klein is dat na deze terugplaatsing nog veel ingevroren zal worden. Vorige keer zijn van de 7 bevruchte, er ook maar 2 teruggeplaatst. Die 5 kwijt zijn voor ze een kans hadden gehad was toen ook zwaar. Nu vrees ik ook weer die brief die zegt hoe weinig, misschien zelfs helemaal geen, zijn kunnen ingevroren worden, maar ik denk, hoop, er deze keer wat beter tegen te kunnen, aangezien het niet meer als een totale verassing zou komen.

Maar ondertussen leven we toch weer op hoop, hoop dat er van die dubbele terugplaatsing toch minstens eentje zou hebben 'gepakt'...

Wat ons ook extra hoop geeft is het feit dat dit de eerste trasfer was waarna we de embryo's op de echo ook effectief konden zien in mijn baarmoeder, vorige keren lukte dat niet omdat mijn baarmoeder wat ver naar achteren gekanteld was en dus slecht zichtbaar was. We zijn niet bijgelovig, maar alle beetjes helpen he!

Nog een leuk detail, qua namen hebben we al jaren een meisjesnaam, sinds een paar maand zelfs een tweede en sinds zaterdag misschien een jongensnaam. Nu moet het toch wel lukken dat toen ik op de kamer lag na de ET, en moest wachten voor ik weer zou bewegen, mijn man mij zijn ipod aangeeft, die op shuffle staat, en een half uurtje later komt er het bewuste liedje op waarin ook die meisjesnaam voorkomt die we al lang in gedachten hebben. Als het nu lukt, en het is een meisje, ja dan gaan we geen seconde meer twijfelen aan de naam!